Πρώτο τεύχος «κινηματογραφίας» Ακίρα Μιμούρα, ο πρώτος υποδιευθυντής 

Η πρόοδος του παγκόσμιου πολιτισμού και της τεχνολογίας τον τελευταίο μισό αιώνα είναι εκπληκτική. Όσον αφορά τις ταινίες, διάφορες μορφές που οι άνθρωποι δεν φανταζόντουσαν πριν από 50 χρόνια συνεισφέρουν στους ανθρώπους του κόσμου σήμερα από άποψη ψυχαγωγίας, εκπαίδευσης, έρευνας, τέχνης κ.λπ. 

Η ταινία που ξεκίνησε ως ασπρόμαυρη βουβή ταινία έγινε ομιλία και με την προσθήκη χρώματος, εμφανίστηκε για λίγο η εμφάνιση μιας τρισδιάστατης ταινίας, και μετά την ευρεία εποχή του σινεμασκόπ, έχει πλέον εξελιχθεί σε ταινία 70 χλστ. Και η τεχνολογία που το συνοδεύει περνάει νέα στάδια το ένα μετά το άλλο. Το να φτάσουμε εκεί δεν είναι μια συνηθισμένη προσπάθεια. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι η βιντεοκασέτα δεν θα αντικαταστήσει την ταινία στο εγγύς μέλλον.

Αλλά ό,τι κι αν αλλάξει, τουλάχιστον στην κινηματογραφία σε αυτή τη φάση, η βάση όλων είναι η φωτογράφιση φωτός και σκιάς και πρέπει να βασιστούμε στην τεχνολογία μας. Αυτή είναι η δύναμη του φωτογράφου και ταυτόχρονα απαιτείται έρευνα, προσπάθεια και εμπειρία. 

Δεν υπάρχει όριο στη δουλειά μας. Ειδικά για αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τα γυρίσματα ταινιών μεγάλου μήκους, ένα πράγμα που πρέπει πάντα να λαμβάνεται υπόψη είναι ότι το άλλο μέρος είναι το κοινό. Το κοινό έρχεται στον κινηματογράφο με υψηλή είσοδο. Κάποιο ποσοστό των ηθοποιών μπαίνει γιατί θέλει να το δει. Άλλοι έχουν ελπίδες για το περιεχόμενο του έργου. Αλλά πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι κάποιο ποσοστό των ανθρώπων ενδιαφέρεται πολύ για τα γυρίσματα και τις σκηνοθετικές ικανότητες. 
Επομένως, δεν πρέπει ποτέ να υποτιμούμε το κοινό. Λέγεται ότι είναι απαράμιλλο το ότι το ευρύ κοινό έχει κάμερα και γνώσεις φωτογραφίας όσο η Ιαπωνία. Νομίζω ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλη μας την ευφυΐα για να κάνουμε το σουτ. 

Ωστόσο, το εύρος της δουλειάς που λαμβάνουμε αυτή τη στιγμή είναι πάρα πολύ. Υπό αυτή την έννοια, το σύστημα κινηματογραφιστή-χειριστή που εφαρμόζεται σε άλλες χώρες είναι απολύτως απαραίτητο. Κοιτάζοντας μέσα από το σκόπευτρο, δεν είναι συνήθως η περίπτωση να δίνετε προσοχή σε κάθε γωνία του κάδρου. Σε αντίθεση με τη στατική φωτογραφία, το άλλο άτομο είναι πάντα σε κίνηση. Σε πολλές περιπτώσεις, είναι καλύτερο να κάνετε μια ακριβή σύνθεση. Σίγουρα θα ήθελα να υιοθετήσω αυτό το σύστημα χειριστή στο μέλλον.

Στα αγγλικά, υπάρχουν οι όροι φωτογράφος και κινηματογραφιστής, που διακρίνουν μεταξύ τους. Ωστόσο, στα ιαπωνικά, είναι ο τίτλος της δουλειάς μας, ο οποίος εκφράζεται απλώς με τη λέξη φωτογράφος ή κάμεραμαν. Δεν νομίζω ότι είναι γενικά γνωστό ότι τα δύο είναι πολύ διαφορετικά. 
Εάν ένα άτομο με κάποιες γνώσεις φωτογραφίας βάλει ένα φιλμ στην κάμερα και απελευθερώσει το κλείστρο, το θέμα θα καταγράφεται πάντα. Είναι φωτογράφος. 
Η πρώτη προϋπόθεση για έναν κινηματογραφιστή είναι να λάβει υπόψη του το περιεχόμενο, τη συνέχεια, τη διάθεση κ.λπ. αυτού που γυρίζεται, να ταιριάζει με την ιστορία και να βγάλει μια φωτογραφία που ελκύει τον θεατή. Και υπάρχει ανάγκη για τεχνολογία για να εκφράσει την ιστορία σε φιλμ χωρίς να γνωρίζει πάντα την κάμερα. 
Γι' αυτό λέγεται συχνά ότι φωτογράφος μπορεί να είναι ο καθένας, αλλά δεν είναι εύκολο να είσαι κινηματογραφιστής. Υπό αυτή την έννοια, έχουμε πολλά να κάνουμε τώρα και στο μέλλον. 

Με την κυκλοφορία αυτού του περιοδικού, θα θέλαμε να λαμβάνουμε υλικό όχι μόνο από μέλη αλλά και από ανθρώπους που ασχολούνται ευρέως με την τεχνολογία κινηματογράφου και προσπαθούν να πετύχουμε τους στόχους μας.